Na de tijd van de ‘grote verhalen,’ lijkt de wereld steeds complexer te worden. Steeds hebben we het gevoel te weinig te doen, of zelfs helemaal het verkeerde. Met het idee dat de wereld alleen maar verder afglijdt, liggen afstomping en onverschilligheid op de loer.
Met elke voorstelling vragen wij onszelf:
Waar doe je goed aan?
De vraag die ons menszijn beweegt, maar waar we afhankelijk van achtergrond, gevoel, cultuur, overtuiging, of het moment, misschien wel verschillend antwoord op geven. Of hebben we een intuïtief gevoel voor ‘het goede’ dat al die verschillen overstijgt?
Het theater is altijd de plek geweest voor die vragen. Waar we de ethische dilemma’s waarvoor we liever nooit in het echt gesteld worden, -omdat dat in de meeste gevallen oorlog, honger, wreedheid en onmogelijke keuzes behelst - aan een ‘stresstest’ kunnen onderwerpen. Waar we die vragen vanuit meerdere perspectieven en met andere stemmen kunnen benaderen.
We zoeken de mensen die de juiste antwoorden (denken te) hebben gevonden, de mensen die dagelijks met deze vragen worstelen, de mensen die zeggen er nooit bij stil te staan, de mensen die er goed mee om kunnen gaan en de mensen die eraan onderdoor dreigen te gaan.
