Koos Terpstra schreef speciaal voor de Veenfabriek een toneeltekst die scherp langs de randen van onze tijd scheert. Grof, grappig en groots. Muziektheater over opportunisme en verraad, waar idealisten vrolijk tegen een muur van onbegrip en tegenwerking beuken. We laten het universum kreunen en rammelen met potten en pannen.
Onze wereld is amper te vatten: cynisme in de politiek, complottheorieën, een wereldbevolking die zichzelf en de aarde uitput. In Niemand heet Rozenhart wordt een meisje verkocht en loopt een jongen weg van huis om de wereld te gaan redden. Beiden willen het goede doen. Maar wat is het goede? Het lijkt niet meer te bestaan. Het meisje en de jongen beginnen vanaf nul. Ze zoeken het uit, proberen het. Oprecht en speels slaan ze zich door een absurde wereld heen, die verdacht veel lijkt op de onze. Omdat opgeven het laatste is wat zin heeft.
De muziek luister je hier terug